i jak to możliwe że znowu się uśmiecham? wrócileś... tak znowu tu jesteś i trzymasz mnie za rękę... i znów czuję że żyję! i obiecuję sobie że już nie popelnię żadnego glupstwa i pomyślę zanim coś powiem, ale przecież... moje "chcę" to wcale nie jest dużo, a jednak... jesteś... i ja też już istnieję...
nie ma mnie tu ostatnio... w ogóle nigdzie mnie nie ma i nic nie robię, a wciąż brakuje mi czasu... ciągle staram się nie myśleć o S ale to do niczego nie prowadzi, w końcu co za różnica więc czemu mam się w jakikolwiek sposób ograniczać... to i tak już... stracone? czy aby na pewno? podobno nic nie robię... haha... śmieszne! staram się jak mogę ale już nawet to nie wystarcza :/ więc... nie, narazie ciiisza...
"rozpuszczam wlosy
i grzeszę w myślach...
w ukryciu nocy...
w snach..."